Sunday, August 27, 2006

சொல்

உன் பெயர் எனக்குத் தேவையில்லை
மொழி வேண்டாம்
பூர்வீகம் இன்ன பிற
எல்லாம் தேவையற்றது
உன்னை நீ வரிசைப்படுத்தப் பார்க்காதே
சிபாரிசுக் கடிதங்களைக் கொடுத்து
கெஞ்சுதல் தவிர்
குனிந்து பவ்வியமாய் நிற்காதே
அது வேஷம் போடக்
கற்றுக் கொடுத்துவிடும்
நிமிர்ந்து பார்
கண்களில் திமிரும் எதிர்பார்ப்பை
எடுத்தெறி
நாக்கில் படர்ந்திருக்கும்
பொய்களை விழுங்காமல்
ஒரம் போய்த் துப்பிவிட்டு வா
உன் இந்த எதுவும்
எனக்குத் தேவையில்லை
உன்னால் முடிந்தால் சொல்
அன்பைச் சொல்
அன்பை மட்டுமே

Tuesday, August 22, 2006

கேள்விகள் நிறைந்த பெட்டி

அசைய ஆரம்பித்தது பெட்டி

பெட்டிக்குள் கேள்விகள்

உடனே பதில் வேண்டும்
உருண்டது ஒரு கேள்வி

எனக்கென்ன கிடைக்கும்
முனகியது சின்னதாய் ஒரு கேள்வி

நமக்குத் தேவை
பதில் மட்டுமல்ல விடுதலையும்
குரல் உயர்த்தியது ஒன்று

பெட்டியை குலுக்கின கேள்விகள்

தூக்கியபடி நடந்தேன்

எனது ஆயுள் அதிகம்
பதில் கிடைக்கும் வரை
உயிர் போகாது
உரக்கச் சொன்னது ஒரு கேள்வி

காதுகளோடு மோதி
திரும்பியது சத்தம்

வேண்டாம் இந்த பெட்டி

வைத்துவிட்டு
நகர்ந்து நின்றேன்

நிசப்தமாய் இருந்தது
உயிரற்று

கண்களில்
பேராசை பிசுபிசுக்க
அருகே வந்த நபர்
தூக்கி நடந்தார்

மறுபடியும்
அசைய ஆரம்பித்தது பெட்டி

விடை

ஒரே ஒரு
சரியான பதிலை
கைப்பற்றினால் போதும்
அதையே
பிரித்து பிரித்து
நிறைய கேள்விகளுக்கு
விடையாக்கி விடலாம்

Sunday, August 20, 2006

மனிதக்காடு

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்
கிடைக்கவில்லை

எங்கு தொலைந்தது

பேருந்தில் ஏறும்போது
பள்ளிவிட்டு வந்தவேளை
அம்மாவின் கைமறந்து
யார் பின்னாலோ ஓடி
முகவரி மறந்து
எப்படி போயிருக்கும்

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்

இருளில் மறைந்திருக்குமா
கடல் குடித்திருக்குமா
தேசம் கடந்து எங்காவது

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்

பசியால் அழுமா
நிலவை வேடிக்கைப்பார்த்து
அழுகை நிறுத்துமா
வாகனம் அழுத்தும்
உலோக சாலையில்
ஒதுங்கி நிற்குமா
கால் சூட்டுக்கு
நிழல் தேடுமா
மனிதக்காடு பார்த்து
பயப்படுமா

தொலைந்த குழந்தையை
தேடிக்கொண்டிருந்தேன்

தேடத்தேட
கடைசியில்
தொலந்த குழந்தை
யாரென்று தெரிந்தது
அது என் வயதுக்குள்
புதைந்து போயிருந்தது

Wednesday, August 16, 2006

மணல் பூங்கா

சிறுவர்கள் விளையாடுவார்கள்

ஓங்கி அடிக்கும் பந்தை
பார்த்தபடி இருக்கும்
மைதானம்

இந்த இடத்தில்
எங்கும் உட்காரலாம்

மூச்சை இழுத்து
விடும்போது
மைதானம் உள்போய்
வருவது போலிருக்கும்

மணல் பூங்கா என்று
அதற்கு செல்லமாய்
ஒரு பெயர் வைத்தேன்

அங்கு சினிமா தியேட்டர்
வந்தது

எதாவது ஒரு பெண்
போஸ்டரில்
சிரித்துக்கொண்டிருப்பாள்

மைதானம்
ஒரு பிரிந்து போன
தோழனைப்போல
ஞாபகத்திற்கு வரும்

பிறகு திருமண மண்டபமாயிற்று
ஊர்வலம் போகும்
பாட்டு வரும்
சாலைகள் திணறிவிடும்

கல்யான மண்டபம்
காணமல் போனது

இப்போது
அடுக்கு மாடி குடியிருப்புகள்

எல்லாம் விலைபோனதாகப்
பேசிக்கொண்டார்கள்

ஏதாவது ஒருகுடியிருப்புச் சிறுவன்
பந்து விளையாடுவான்
வீட்டின் எல்லைகளை
மனதில் வைத்து

பழைய மைதானத்து
சிறுவர்கள் அளவிற்கு
வீச்சு இருக்காது

குடியிருப்பின் சிறைகள்
கட்டிப்போடும்
பலவற்றை

பிரிந்து போன நண்பனின்
நினைவுகளைப்போல
மங்கி வருகிறது
மணல் பூங்கா

மையம்

ஏதாவது ஒரு
கனவில் குவியும்
இரவின் மையம்
0
கை அசைவில்
பேசும் பெண்
காற்றில் செய்கிறாள் சிலை
0
தத்தி தத்தி
சுவர் மீது விளையாடும்
மெழுகுவர்த்தி ஏற்றிய இருள்
0

Saturday, August 12, 2006

சிவப்பு ரிப்பன்

நேந்துக்கிட்ட சாமிக்கிட்ட
நேரா புள்ளைய கொண்டு போயி
முடி எறக்கணும்

கடவுள் காரியம்
கடன வாங்கிப் போயி பண்ண
அப்பனுக்கு மனசு ஒப்பல

புள்ளைக்கு முடி சேர்ந்து
நீளமாச்சி

சிக்கு தலை
பாரம் தாங்காம
சத்தம் போடுறான்

கூலி வேல அப்பங்காரன்
ஆகாசத்த பாத்து கும்பிட்றான்
வேலையும் காசும்
வேகமா வரணும்னு

சீக்கிரம் முடி எறக்கு
அபபதான் நம்ம கஷ்டமெல்லாம்
இறங்கிப்போவும்

சிவப்பு ரிப்பனால
புள்ள முடிய கட்டி
பொலம்பித் தீக்கறா பொண்டாட்டி

Friday, August 11, 2006

ஒட்டிக்கிடக்கும் கண்கள்

பேருந்தின்
ஓர இருக்கையில்
அமர்ந்திருக்கும் பெண்
தன் மேல்
ஒட்டிக்கிடக்கும்
கண்களை
பிடுங்கி எறிகிறாள்

வானத்தின் மொழி

செய்யும் போதே
பேசியது பட்டம்
வானத்தின் மொழியை

மாறுவேஷம்

முதல் நாள் இரவு
முடிவாகிறது
மறு நாளுக்கான
மாறுவேஷம்

நானாகவே
உங்களுக்குத் தெரிவேன்
ஆனாலும்
மாறுவேடத்தில்
இருப்பேன்